Υπεραλδοστερονισμός

Προβολές άρθρου

Πρωτοπαθής υπεραλδοστερονισμός .
Οφείλεται στην υπερπαραγωγή αλδοστερόνης. Αποτελεί συχνή πάθηση μια και περίπου 1 στους 4 υπερτασικούς πάσχει από κάποιας μορφής υπεραλδοστερονισμό.

Η αυξημένη αλδοστερόνη οδηγεί σε κατακράτηση νατρίου στο σώμα, αυξημένη κατακράτηση νερού και αύξηση της αρτηριακής πίεσης που με τη σειρά της βάζει σε κίνδυνο τον οργανισμό για την εμφάνιση εγκεφαλικού επεισοδίου, εμφράγματος μυοκαρδίου, καρδιακής ανεπάρκειας και νεφρικής ανεπάρκειας.

Ποιοι χρειάζονται διερεύνηση;

Διερεύνηση χρειάζεται σε υπερτασικούς που λαμβάνουν πάνω από τρία αντιϋπερτασικά φάρμακα, ή είναι <30 ετών, ή έχουν υποκαλιαιμία ή έχουν συγγενείς που παρουσίασαν εγκεφαλικό επεισόδιο σε νεαρή ηλικία.

Αιτία

Η πιο συχνή αιτία πρωτοπαθούς υπεραλδοστερονισμού είναι η αμφοτερόπλευρη ιδιοπαθής υπερπλασία των επινεφριδίων, όπου υπάρχει υπερλειτουργία και των δύο επινεφριδίων με δεύτερο τον καλοήθη όγκο σε ένα από τα δύο επινεφρίδια (σύνδρομο Conn). Σπάνια μπορεί να υπάρχούν κληρονομικές διαταραχές ή καρκίνος των επινεφριδίων.

Διάγνωση

Για τη διάγνωση χρειάζεται να γίνει μέτρηση αλδοστερόνης και ρενίνης στο αίμα αλλά και δυναμικές δοκιμασίες με χορήγηση άλατος από το στόμα ή ενδοφλέβια. Πολλά φάρμακα επηρεάζουν αυτές τις εξετάσεις, οπότε η συμβολή του ενδοκρινολόγου είναι καθοριστική. Ακόμα απαιτούνται εξετάσεις για να διαπιστωθεί αν πρόκειται για καλοήθη όγκο σε ένα επινεφρίδιο ή σε υπερλειτουργία και των δύο επινεφριδίων (αξονική τομογραφία, καθετηριασμός επινεφριδιακών φλεβών).

Θεραπεία

Όταν υπερλειτουργούν και τα δύο επινεφρίδια συστήνονται ειδικά διουρητικά (σπιρονολακτόνη, επλερενόνη) που ανταγωνίζονται τη δράση της αλδοστερόνη. Όταν υπάρχει όγκος, γίνεται συνήθως λαπαροσκοπική αφαίρεση του επινεφριδίου που έχει τον όγκο (επινεφριδεκτομή). Μετά την χειρουργική επέμβαση, η αυξημένη αρτηριακή πίεση μπορεί να μη διορθωθεί εντελώς, οπότε θα πρέπει να συνεχιστεί η λήψη φαρμάκων.

Οι παραπάνω πληροφορίες αφορούν γενικά στον ασθενή με παθήσεις επινεφριδίων με βάση την υπάρχουσα ιατρική γνώση. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται εξατομίκευση σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες κάθε ασθενούς ξεχωριστά.

Για περισσότερες πληροφορίες και διευκρινίσεις μιλήστε με τον ιατρό σας.