Όλοι οι άνθρωποι έχουν σημάδια. Ακόμα κι όσοι θεωρητικά είχαν όλους τους οιωνούς υπέρ τους. Μα χωρίς αυτά, ζωή δεν πιστοποιείται. Υπάρχουν όμως κάποιοι, που δεν είχαν ούτε τύχη ούτε τοίχο να ακουμπήσουν τα όνειρά τους.Έδωσαν σκληρές μάχες για να κατακτήσουν τα ποθούμενα. Και με μεγάλες ψυχικές απώλειες αλλά και εκατοντάδες ουλές, οι οποίες πολλές φορές είναι έτοιμες να ξανανοίξουν, έφτασαν στο πολυπόθητο. Όταν λοιπόν έχεις πονέσει μέχρι το κόκκαλο κι έχεις κερδίσει το στοίχημα με τον εαυτό σου, φοβάσαι.
Φοβάσαι πώς ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξαναριχτείς σε άνιση μάχη. Πως μπορεί να ξαναφτάσεις στο σημείο που κινδύνεψες να σε χάσεις. Δεν είναι απλό. Δεν είναι μικρό. Δεν είναι εύκολο. Είναι απόλυτα κατανοητό. Είναι ανθρώπινο.
Κι αν η λογική με τα υπέροχα επιχειρήματα της σε διαβεβαιώνει για το κέρδος που αποκομίζεις από τις δυσκολίες του βίου, αν σου υπενθυμίζει πως όσο πολεμάς τόσο η φαρέτρα σου γεμίζει, εσύ διατηρείς επιφυλάξεις κι αντιρρήσεις. Φυσιολογικό. Αποδεκτό. Βλέπεις, μόνο εσύ γνωρίζεις πόσο βαθιά δρα ο προσωπικός πόνος και πόσο αβάσταχτος γίνεται στη σκέψη και μόνο, μιας επανάληψης. Αυτή ακριβώς η γνώση αναζητά την αποδοχή της. Αλλιώς δεν προχωράς. Ζήτημα επιλογής είναι κι αυτό.
Κοντολογίς, αναγνώρισε τις αδυναμίες και τους φόβους. Συνομίλησε μαζί τους. Αποδέξου την ύπαρξη τους και διόρθωσε ό,τι αντέχεις, χωρίς να ασκήσεις βία ή βιάση. Η ζωή μακραίνει όταν δεν βιάζεσαι. Θα δεις πως ο καταλύτης χρόνος, κάποια στιγμή θα σε κάνει να τολμήσεις ακόμα κι αυτό που θεωρούσες ακατόρθωτο. Οι παλιοί φόβοι θα γίνονται μυρμήγκια κι οι νέοι θα παίρνουν το μέγεθος τιτάνων. Αυτό είναι νομοτέλεια. Και μέσα σε αυτό κυλά όλο το σύμπαν. Πες λοιπόν ευχαριστώ στα δάκρυα που έχεις χύσει, φίλα τα σημάδια σου, μην κρύβεις τους φόβους σου και πες μπράβο για όσα σου έχεις προσφέρει.
Και συλλογίσου και τούτου: ο μεγαλύτερος πόνος και φόβος, που μπορεί να οδηγήσει στην απόλυτη διάρρηξη του εαυτού μας, είναι η ρίψη της ασπίδας και η χαμένη αξιοπρέπεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου