Πρόκειται για πολύ σοβαρή πάθηση της αγγειοχειρουργικής που συνίσταται σε διάταση και διόγκωση της κοιλιακής αορτης λόγω διαταραχής της δομής και των συστατικών του τοιχώματός της.Το αποτέλεσμα αυτού του εκφυλισμού είναι η σταδιακή διόγκωση και αύξηση της διαμέτρου της κοιλιακης αορτής, η οποία έχει σαν συέπεια την εξασθένηση και λέπτυνση του τοιχώματος της.
Επιπλοκή αυτής της κατάστασης είναι η ρήξη του τοιχωματος με αποτέλεσμα την αθρόα εσωτερική αιμορραγία, η οποία αν δεν αντιμετωπισθεί έχει μοιραία κατάληξη για τον ασθενή.
Για την αποφυγή αυτής της καταστροφικής επιπλοκής του ΑΚΑ, πρέπει να προβόυμε στην αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης, όταν το ανεύρυσμα αυξηθεί σημαντικά σε μέγεθος, αλλά και ανάλογα με το ρυθμό της αύξησης του.
Το ΑΚΑ αντιμετωπίζεται με την κλασική χειρουργική αντιμετώπιση που εφαρμόζεται από τη δεκαετία του ’50, είτε με πιο σύγχρονές ενδαγγειακές μεθόδους που πρωτο- εφαρμόστηκαν το 1992, όπως η Ενδαγειακή Αποκατάσταση του Ανευρυσματος (EVAR).
Στην πρώτη περίπτωση ανοίγεται το ανεύσμα και στη θέση του τοποθετείται συνθετικό μόσχευμα σε υγιές τμήμα της κοιλικής αορτής, ενώ στη δεύτερη περίπτωση δεν ανοίγεται η κοιλια του ασθενούς και τοποθετείται συνθετικό μόσχευμα από τις μηριαίες αρτηρίες, το οποίο διανοιγεται μέσα από την αορτη, με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό του ανευρυσματος από την κυκλοφορία του αίματος.
Η ενδαγγειακή αποκατάσταση του ανευρύσματος έχει κάποιους περιορισμούς, αφού δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα αναρυσματα για λόγους ανατομίας του ίδιου του ανευρύσματος.
Είναι όμως μια εξαιρετική μέθοδος με μειωμένο χρόνο νοσηλείας του ασθενούς, μειωμένο μετεγχειρητικό πόνο και νοσηρότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου