Υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε ότι οι υποχρεώσεις είναι ένα μεγάλο τέρας, το οποίο μας κυνηγάει και μας περιμένει, συνεχώς, στη γωνία, για να μας υπενθυμίσει την ύπαρξη του.
Αυτό μας αγχώνει και μας στρεσάρει. Και, αν πιστεύεις ότι τα προβλήματα αυτά, υπάρχουν μόνο στον κόσμο των ενηλίκων, έχω να σου πω ότι και τα παιδιά (πλέον), όσο μεγαλώνουν, αρχίζουν να αναλαμβάνουν υποχρεώσεις πολύ νωρίτερα από ότι εμείς.
Διαγωνίσματα, εξετάσεις, καθημερινό διάβασμα για το σχολείο, εξωσχολικές δραστηριότητες, φροντιστήρια για τη ξένη γλώσσα, hobbies και άλλα τόσα περιλαμβάνει μία τυπική ημέρα ενός παιδιού, πριν καν σβήσει δέκα κεράκια στην τούρτα του.
Επειδή, όμως, και το άγχος πρέπει να διατηρείται σε φυσιολογικά επίπεδα, σήμερα σου έχω βρει μερικά σημάδια ότι το παιδάκι σου έχει υπερβολικό άγχος για τις καθημερινές του ασχολίες.
Επειδή, όμως, και το άγχος πρέπει να διατηρείται σε φυσιολογικά επίπεδα, σήμερα σου έχω βρει μερικά σημάδια ότι το παιδάκι σου έχει υπερβολικό άγχος για τις καθημερινές του ασχολίες.
– Η πρώτη του και η τελευταία κουβέντα της ημέρας είναι οι ασκήσεις που έχει να κάνει. Μπορεί στο ενδιάμεσο να έχει χρόνο για το αγαπημένο του sport, όμως, η βασική σκέψη στο μυαλό του είναι πώς θα μπορέσει να προλάβει όλα αυτά που πρέπει να φέρει εις πέρας.
– Υπάρχουν πρωινά που δε θέλει να πάει στο σχολείο. Όχι, γιατί βαριέται, αλλά, επειδή δεν αισθάνεται άνετα που δεν είναι εντάξει απέναντι στις υποχρεώσεις του. Και ας, έχει κάνει το 99% των ασκήσεων του.
– Δεν έχει όρεξη για φαγητό. Θυμάσαι και εσύ, εκείνες τις στιγμές, κατά τις οποίες έτρωγε όλο του το φαγητό και μάλιστα ζητούσε και δεύτερο πιάτο; Μήπως τώρα απορείς, γιατί δεν έχει όρεξη να φάει ένα πλήρες γεύμα και απλά τσιμπολογά; Σκέψου ότι η αιτία μπορεί να είναι το άγχος του.
– Έχει ανήσυχο ύπνο. Το στρες προκαλεί αϋπνία ακόμα και στο πιο καλό υπναρά. Για αυτό, το μυστικό του αποδοτικού ύπνου βρίσκεται στην ηρεμία.
– Αισθάνεται πιασμένος. Χωρίς, όμως, να έχει προηγουμένως αθληθεί. Ο λόγος; Ψυχολογικός.
Τι μπορείς να κάνεις, για να το βοηθήσεις;
Επειδή ειδικοί δεν είμαστε και ούτε προσπαθούμε να πάρουμε τη θέση τους, σου έχουμε μερικές συμβουλές, οι οποίες, όταν εμείς ήμασταν παιδιά, μας βοήθησαν πολύ!
– Προσπάθησε να βρεις την πηγή του άγχους. Ψάξε μήπως κάποιος συμμαθητής του ή φίλος του, τον αγχώνει ακόμα περισσότερο. Μήπως τελικά κάτι δυσάρεστο συμβαίνει εκεί, στο σχολικό περιβάλλον, και απωθεί το παιδί;
– Συζήτησε μαζί του και βρείτε λύση. Ακόμα και αν δεν μπορέσεις να τον βοηθήσεις άμεσα, μία κουβέντα μαζί σου, θα του αναπτερώσει το ηθικό και θα το κάνει να αισθανθεί ότι μπορεί να καταφέρει τα πάντα.
– Στήριξε το. Όποια απόφαση και αν θέλει να πάρει. Είναι σημαντικό να νιώθει ότι οι γονείς του είναι το στήριγμα του.
– Εξήγησε του τι είναι σημαντικό και τι όχι. Γιατί, πολλές φορές τα παιδιά έχουν την τάση να μεγαλοποιούν καταστάσεις, για τις οποίες το άγχος περισσεύει.
– Δώσε του μία μέρα ρεπό από το σχολείο. Να πάρει μία ανάσα και αυτό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου