Δύσκολα παιδιά ή δύσκολοι γονείς;

Προσωπικά, μέσα από την εμπειρία μου στο χώρο, δεν μπορώ με σιγουριά να πω, ότι υπάρχουν «δύσκολα» παιδιά. 

Κάθε παιδί που χαρακτηρίζεται ως «δύσκολο», έχει συνήθως μία εξίσου «δύσκολη» ιστορία να διηγηθεί για τη ζωή του -αν βρεθεί κάποιος να ακούσει-.

Αν σταθούμε σε επίσημες έρευνες, όπως αυτή του Jerome Kalgan, καθηγητή ψυχολογίας στο Harvard, ένα 10-15% των παιδιών γεννιούνται με μία πιο «δύσκολη» ιδιοσυγκρασία. 

Είναι πιο υπερκινητικά, ιδιαίτερα ευαίσθητα σε αισθητηριακά ερεθίσματα(ήχο και φως), ηρεμούν δύσκολα, δεν προσαρμόζονται εύκολα στην αλλαγή, παρουσιάζουν πιο συχνά και πιο έντονους κολικούς, μπαίνουν δύσκολα σε πρόγραμμα διατροφής και ύπνου.

Έρευνες όπως η παραπάνω, υποστηρίζουν τη γενετική προδιάθεση και θεωρούν ότι η ιδιοσυγκρασία του βρέφους είναι δυνατόν να προβλέψει τη συμπεριφορά του ως παιδιού, εφήβου ή ενήλικα.

Αν έχετε λοιπόν ένα «δύσκολο» μωρό, θα πρέπει να περιμένετε τα χειρότερα για αργότερα; Όχι φυσικά. Γονείς, εκπαιδευτικοί, συνομήλικοι, μπορούν να επηρεάσουν τη διαμόρφωση της προσωπικότητας. Το περιβάλλον λοιπόν, οι συνθήκες διαβίωσης, ο κοινωνικός περίγυρος, αλλα κυρίως η οικογένεια παίζουν σημαντικό ρόλο.

Ο «τέλειος» γονιός δεν υπάρχει. Υπάρχει αυτός, που προσπαθεί για το καλύτερο δυνατό.

Υπάρχουν γονείς, που έχουν γεννηθεί με μοναδικό σκοπό της ζωής τους, να «καταστρέψουν» τις ζωές των παιδιών, που έφεραν στον κόσμο;

Μάλλον όχι. Υπάρχουν όμως κάποιοι, που το κάνουν, χωρίς να το καταλαβαίνουν ή που δε θέλουν να το παραδεχτούν.

Πίσω από ένα «δύσκολο» παιδί μπορεί να βρίσκεται:

Ένας χειριστικός γονιός, που θέλει να ελέγχει και ρυθμίζει πλήρως τη ζωή του παιδιού του.

Ένας γονιός «θυμωμένος» με τη ζωή, που του φταίει το παιδί.

Γονείς που παραμελούν τα παιδιά τους.

Γονείς συναισθηματικά ανώριμοι ή απόμακροι.

Γονείς αδιάφοροι.

Γονείς ανταγωνιστικοί, που αρνούνται να δεχτούν, ότι τα παιδιά τους μπορεί να τους ξεπεράσουν.

Που βάζουν τις δικές τους ανάγκες πάνω από του παιδιού.

Γονείς ψυχικά και συναισθηματικά ασταθείς.

Γονείς υπερπροστατευτικοί.

Γονείς παθητικοί, που αποφεύγουν να διαχειριστούν οτιδήποτε τους ζορίζει και τους ξεβολεύει.

Γονείς απόμακροι, απορριπτικοί και με τάση να υποτιμούν το παιδί και να μην είναι ποτέ ικανοποιημένοι.

Όλοι οι παραπάνω «τύποι» γονέων, δημιουργούν στο παιδί αισθήματα, ανασφάλειας, σύγχυσης, απογοήτευσης, έλλειψης σταθερότητας και γενικότερα παραμέλησης. Δημιουργούν μεγάλα συναισθηματικά κενά, που συνήθως δύσκολα καλύπτονται. Ειδικά αν σε κάποια στιγμή της ζωής του, δε ζητήσει βοήθεια για να διαχειριστεί τον «πόνο», που βίωσε ως παιδί.

Όπως χαρακτηριστικά έχει πει, ο Alexander Sutherland Neill, ο ιδρυτής του σχολείου Summerhill, «το δύσκολο παιδί, είναι το παιδί, που δεν είναι χαρούμενο. Βρίσκεται σε πόλεμο με τον εαυτό του και κατ’επέκταση σε πόλεμο με όλο τον κόσμο».

Στην πραγματικότητα λοιπόν, κανένα παιδί δεν είναι «δύσκολο» ή «εύκολο. Οι διαφορές στη συμπεριφορά του, που μας οδηγούν να το εντάξουμε στην πρώτη κατηγορία, οφείλονται συνήθως, σε μεγάλο βαθμό, στον χειρισμό τους από το γονέα και σε όσα βιώνουν και δε μπορούν να τα διαχειριστούν.

Οι έρευνα δείχνει, ότι ένα παιδί, που γκρινιάζει διαρκώς, είναι ιδιαίτερα απαιτητικό, αδικαιολόγητα επίμονο, αδιάφορο και νωχελικό ή αντίθετα υπερκινητικό, που έχει συχνές εξάρσεις θυμού, αντικοινωνικής συμπεριφοράς ή και βίας, που δημιουργεί συχνά φασαρίες στο σπίτι ή στο σχολείο, που αρνείται την εποικοδομητική κριτική και τις συμβουλές, δε σημαίνει ότι εσκεμμένα θέλει να συμπεριφέρεται αρνητικά ή ότι εσκεμμένα δε θέλει να δείξει τη θετική πλευρά του.

Δικαιολογημένα τώρα κάποιοι γονείς θα σκεφτούν : «μα είναι δυνατόν να φταίμε για όλα εμείς»; Όχι βέβαια. Η οικογένεια όμως και ειδικότερα οι γονείς είναι ο πυρήνας της κοινωνίας. Ένας γονιός για παράδειγμα, μπορεί να απομακρύνει ένα παιδί από μία «κακή» παρέα. Μία παρέα όμως δύσκολα θα απομακρύνει ένα παιδί από μία κακή οικογένεια.

Να επισημάνουμε κλείνοντας και το ρόλο-κλειδί των εκπαιδευτικών. Τα παιδιά περνούν τόσο χρόνο στο σχολείο, που είναι συχνά αρκετός, για να αντιληφθεί ένας εκπαιδευτικός, ότι κάτι δεν πάει καλά, να επιδιώξει να συναντήσει τους γονείς, να ασχοληθεί λίγο παραπάνω με το παιδί, να ακούσει αυτά «που δε λέει» και αν χρειαστεί να μεσολαβήσει για την παραπομπή του σε κάποιο ειδικό.

Αγαπήστε τα παιδιά σας λοιπόν.

Αγαπήστε αυτό που είναι και όχι αυτό που θα θέλατε να είναι. Αναγνωρίστε τυχόν λάθη σας και παραδεχθείτε τα. Ζητήστε βοήθεια αν φτάσετε σε αδιέξοδο. Δεν είναι κακό να μη μπορείτε να διαχειριστείτε μία κατάσταση μόνοι σας. Το σίγουρο είναι πως γι’ αυτή σας τη συμπεριφορά, κανένας δε θα σας κατηγορήσει για κακό γονιό.

Πηγές: psychcentral.com, www.businessinsider.com

.                                                                                                                                                                    .

Σ’ αρέσουν τα άρθρα μας;  Στήριξέ τα!!!!!      Κοινοποιησέ τα !!!!!

Ακολούθησε τη σελίδα του uhfnews και στο Facebook  

Εαν θέλετε να γράψετε και εσείς κάποιο άρθρο μπορείτε να μας το στείλετε στο uhfnewsnow@gmail.com

Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο “https://uhfnews.blogspot.com”, μπορεί να μας ενημερώσει, στο “uhfnewsnow@gmail.com” ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα. Στο UHF News ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .

    👉   UHF News  © 2017      UHF News Blog All Rights Reserved.