Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς αδυναμίες. Πως όμως μπορείς να τις αγαπήσεις;
‘Οσες φορές προσπάθησα να με διορθώσω, να αποδεχτώ τις αδυναμίες μου, το μόνο που κατάφερα στη ζωή μου είναι να δημιουργώ μια φανταστική εικόνα του εαυτού μου και μετά να προσπαθώ να της μοιάσω.
Θεωρούσα πως δεν μπορούσα να υπάρχω με συγκεκριμένα ελαττώματα ή συστήματα πεποίθησης κι έκανα ότι μπορούσα για να τα ξεφορτωθώ.
Ήθελα να ήμουν κάποια άλλη. Δεν αγαπούσα τον εαυτό μου.
Δεν αγαπούσα το κουστούμι που η ψυχή μου θέλησε να φορέσει, προκειμένου να εξυπηρετήσει την ανθρώπινη εμπειρία που χρειαζόταν να έχει.
Για πολύ καιρό προσπαθούσα να εφαρμόσω διάφορες μεθόδους, ώστε να γίνω αυτή που ήθελα να γίνω και να αποκτήσω αυτά που ήθελα να έχω. Έτσι, έχανα την αυθεντικότητά μου. Δεν μου άρεσαν οι αδυναμίες μου και τις έκρυβα όσο καλύτερα μπορούσα. Με αποτέλεσμα, για κάποιο καιρό είχα υιοθετήσει μια εικόνα, η οποία με έκανε δυστυχισμένη και περιορισμένη.
Είχα χάσει την αυθεντικότητά μου και είχα μπει σε μια φυλακή που το εγώ μου είχε φτιάξει.
Το ανθρώπινο κουστούμι που φοράμε έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που εξυπηρετούν την κάθε μία ψυχή. Έχουμε αδυναμίες, δεν μπορούμε να ξεκολλήσουμε από καταστάσεις, κάνουμε συνεχώς τα ίδια λάθη. Αυτό δημιουργεί ενοχές, οι οποίες μας οδηγούν να προσπερνάμε πολύτιμα μαθήματα και ευκαιρίες για να κοιτάξουμε την αδυναμία καλά στα μάτια και να καταλάβουμε πως…. δεν υπάρχει καμία αδυναμία.
Αν νιώθεις ενοχές που έφαγες ένα γλυκό, που δεν μπορείς να ξεκολλήσεις από τον/την πρώην, που δεν μπορείς να πεις «όχι», που ανέχεσαι διάφορα, ενώ θα έπρεπε να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων… χαμογέλασε. Πάρε μια βαθιά ανάσα και κοίταξε στα μάτια την εμπειρία σου ως άνθρωπος και ως ψυχή. Δεν γεννήθηκες τέλειος. Όλοι μας έχουμε και την σκοτεινή πλευρά της σελήνης καί τους σκελετούς στις ντουλάπες μας.
Αγάπησε αυτό που ακριβώς είσαι. Όπως είσαι. Όσα πέρασες.
Αγάπησε την αδυναμία σου στο τσιγάρο, στο ποτό, στο ότι τρέχεις πίσω από τον/την πρώην. Όταν δημιουργείς μια εστία αγάπης στο κέντρο της αδυναμίας, μοιάζει να ανάβεις ένα φως στη μέση ενός σκοτεινού δωματίου. Μην παλεύεις με τους δαίμονές σου. Αποδέξου πως υπάρχουν και μετά άναψε στην καρδιά της κατοικίας τους ένα λαμπερό φως.
Το φως είναι η συνειδητοποίηση πως είσαι κάτι πολύ πιο διευρυμένο από τις αδυναμίες σου. Κάτι περισσότερο και λαμπερότερο. Το φως είναι η αγνή, πανταχού παρούσα αγάπη που εκδηλώνει ότι έχει έρθει σε ύπαρξη. Το φως είναι η Ύπαρξη, Συνειδητότητα, Ευδαιμονία. Και τότε θα δεις πως όλες οι δύσκολες συμπεριφορές είναι άξιες αγάπης και μόνο.
Οι δύσκολες συμπεριφορές, όπως και οι σκέψεις και τα συναισθήματα, είναι σαν να έχεις έναν δύσκολο συγκάτοικο. Την μία μέρα θα ξυπνήσει έτσι και την άλλη αλλιώς. Πώς μπορείς λοιπόν να εξαιρέσεις από την αγάπη τον δύσκολο συγκάτοικο, επειδή δεν σου αρέσει η γκρίνια του ή επειδή θα ήθελες να είναι κάποιος άλλος;
Η αγάπη δεν εξαιρεί κανέναν. Η αγάπη αγαπά τα πάντα.
Έτσι, εξέθεσα την σκοτεινή πλευρά της σελήνης μου και τους σκελετούς μου στην ντουλάπα στο φως. Στο φως της αγάπης. Τα αγάπησα όλα άνευ όρων. Αγάπησα τις δυσκολίες μου, όσα πέρασα και όλα όσα φαντάζεται ο νους πως θα συμβούν. Χωρίς να εξαιρέσω τίποτα, άνοιξα την ψυχή μου και τα υποδέχτηκα όλα.
Οι δύσκολες συμπεριφορές και όλα τούτα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την προβολή του Απεριόριστου Όντος που έχει διάφορες εμπειρίες. Και οι εμπειρίες δεν είναι απαραίτητα και όμορφες. Εμπιστεύομαι τον γκούρου μου, τον Σρι Νισαργκαντάττα Μαχαράτζ όταν λέει τούτο: «Οτιδήποτε κι αν συμβαίνει, εγώ παραμένω. Στη ρίζα της ύπαρξής μου είναι η καθαρή επίγνωση, ένας σπινθήρας έντονου φωτός».
Αγάπησε τις αδυναμίες σου. Το ένα γλυκάκι παραπάνω.
Το ένα τσιγάρο παραπάνω. Το ένα ποτηράκι παραπάνω. Αγάπησε τις επιθυμίες σου για έρωτα και αγάπη. Αγάπησε την αγάπη σου για τα χρήματα, τους φόβους και τις ανασφάλειες. Αγάπησε την γκρίνια σου. Αγάπησε τα όλα. Αγάπησέ τα συνειδητά. Και ότι είναι να φύγει, θα σε αφήσει μόνο του. Και όταν τα αγαπήσεις και τα παρατηρήσεις με επίγνωση, φωτίζεται η σκοτεινή πλευρά της σελήνης σου και σύντομα θα καταλάβεις πως δεν χρειάζεσαι τίποτε από όλα αυτά.
Όταν εκθέτεις τα πάντα στην αγάπη, τότε η αγάπη τα αλλάζει. Και μετά, άσε τον Θεό / το Σύμπαν / το Όλα Όσα Είναι να γράψει την ιστορία της ζωής σου…
Με αγάπη,
Έλενα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου