Οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους αλλά κάνουν και λάθη. Τα λάθη είναι ανθρώπινα και σίγουρα κανείς δεν γίνεται γονιός με οδηγίες.
Παρόλα αυτά, είναι μερικές συμπεριφορές οι οποίες, ήταν συνήθεια για τους παλιούς γονείς αλλά οι νέοι γονείς δεν πρέπει να τις επαναλάβουν.
Αυτό διότι, έχουν αρνητική επίδραση στο παιδί, καταστρέφουν τη σχέση γονιού – παιδί και αργότερα δημιουργούν τραύματα στα παιδιά που μένουν ανεξίτηλα σε όλη τους τη ζωή. Εμείς αποφασίσαμε να σας δείξουμε ποιες είναι αυτές οι συμπεριφορές αλλά και τις εναλλακτικές σας.
Αυτό διότι, έχουν αρνητική επίδραση στο παιδί, καταστρέφουν τη σχέση γονιού – παιδί και αργότερα δημιουργούν τραύματα στα παιδιά που μένουν ανεξίτηλα σε όλη τους τη ζωή. Εμείς αποφασίσαμε να σας δείξουμε ποιες είναι αυτές οι συμπεριφορές αλλά και τις εναλλακτικές σας.
Διαβάστε παρακάτω:
Η τιμωρία
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι αντί για το ξύλο που φυσικά είναι κατακριτέο, η εναλλακτική είναι η τιμωρία, για να μάθει ένα παιδί το λάθος του και να μην επαναλάβει μία αρνητική πράξη ή μία αρνητική συμπεριφορά. Όμως δεν είναι έτσι.
Η σωστή παιδαγωγική μέθοδος είναι η συνέπεια των πράξεων. Το παιδί δεν πρέπει να νιώθει ότι “τιμωρείται” για ένα λάθος του αλλά ότι κάθε πράξη του, θετική ή αρνητική έχει κάποια επίπτωση, που είναι θετική ή αρνητική, ανάλογα τη περίπτωση.
Προτού επιβάλλεται τη συνέπεια, θα πρέπει να έχετε προειδοποιήσει και να έχετε εξηγήσει στο παιδί γιατί αυτή η πράξη ή αυτή η συμπεριφορά είναι λάθος και τί θα συμβεί αν την επαναλάβει. Αν λοιπόν την επαναλάβει θα πρέπει να τηρήσετε τη συνέπεια ευλαβικά, είτε αυτό είναι να μην βγει με τους φίλους του, είτε να χάσει ένα πάρτι κοκ.
Οι συνέπειες των πράξεων δεν πρέπει να αφορούν φαγητό και νερό είτε μιλάμε για επιβράβευση είτε για μία αρνητική συνέπεια, διότι αυτά είναι δικαιώματα κάθε ανθρώπου, που δεν κερδίζονται ή αφαιρούνται ανά περίπτωση.
Photo via: mama365.gr
Η τιμωρία
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι αντί για το ξύλο που φυσικά είναι κατακριτέο, η εναλλακτική είναι η τιμωρία, για να μάθει ένα παιδί το λάθος του και να μην επαναλάβει μία αρνητική πράξη ή μία αρνητική συμπεριφορά. Όμως δεν είναι έτσι.
Η σωστή παιδαγωγική μέθοδος είναι η συνέπεια των πράξεων. Το παιδί δεν πρέπει να νιώθει ότι “τιμωρείται” για ένα λάθος του αλλά ότι κάθε πράξη του, θετική ή αρνητική έχει κάποια επίπτωση, που είναι θετική ή αρνητική, ανάλογα τη περίπτωση.
Προτού επιβάλλεται τη συνέπεια, θα πρέπει να έχετε προειδοποιήσει και να έχετε εξηγήσει στο παιδί γιατί αυτή η πράξη ή αυτή η συμπεριφορά είναι λάθος και τί θα συμβεί αν την επαναλάβει. Αν λοιπόν την επαναλάβει θα πρέπει να τηρήσετε τη συνέπεια ευλαβικά, είτε αυτό είναι να μην βγει με τους φίλους του, είτε να χάσει ένα πάρτι κοκ.
Οι συνέπειες των πράξεων δεν πρέπει να αφορούν φαγητό και νερό είτε μιλάμε για επιβράβευση είτε για μία αρνητική συνέπεια, διότι αυτά είναι δικαιώματα κάθε ανθρώπου, που δεν κερδίζονται ή αφαιρούνται ανά περίπτωση.
Photo via: mama365.gr
Η αρνητική κριτική
Υπάρχουν γονείς που μειώνουν και κριτικάρουν αρνητικά το παιδί γιατί θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο, τα βοηθούν να πεισμώνουν και να προσπαθούν να γίνονται συνεχώς καλύτερα.
Όμως η αρνητική κριτική καταστρέφει την αυτοπεποίθηση του παιδιού, απομακρύνει το παιδί από τους γονείς και φυσικά δημιουργεί ενήλικες με διαταραχές άγχους και αίσθημα αποτυχίας.
Όταν συγκρίνουμε το παιδί
Ειδικά στις ελληνικές οικογένειες, κάθε φορά που το παιδί αποτυγχάνει σε κάτι, αμέσως το συγκρίνουμε με ένα άλλο παιδί που τα κατάφερε καλύτερα από αυτό, όπως για παράδειγμα “ο φίλος σου πήρε 10 στην ιστορία, εσύ γιατί πήρες 5;”.
Και πάλι, οι γονείς πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο κάνουν το παιδί να πεισμώσει αλλά έχει ακριβώς το ίδιο αντίκτυπο με την αρνητική κριτική στη ψυχολογία του. Αφήστε που είναι και κάπως υποκριτικό, να συγκρίνουμε τα παιδιά μας στις αποτυχίες τους και όχι στις επιτυχίες τους.
Όχι ότι αν γινόταν από την αντίθετη πλευρά θα είχε πιο επιτυχή αποτελέσματα. Το παιδί θα πρέπει να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που θέλει να ξεχωρίσει και όχι να προσπαθεί να μιμείται και να ανταγωνίζεται του συνομήλικους του.
Photo via: vita.gr
Όταν κρατάμε μούτρα στο παιδί
Υπάρχουν γονείς που όταν το παιδί τους μιλήσει άσχημα ή πει κάτι κακό, κρατούν μούτρα στο παιδί για να το αναγκάσουν να ζητήσει συγγνώμη. Όμως αυτή είναι μία ανώριμη και σχεδόν κακοποιητική συμπεριφορά. Το παιδί δεν είναι φίλος ή σύντροφος, να κάνουμε πείσματα για να μας ζητήσει συγγνώμη.
Η ύπαρξη του γονιού στη ζωή του παιδιού θα πρέπει να είναι αυτονόητη και όχι μία σχέση που μπορεί ανά πάσα στιγμή να τη χάσει, αν η συμπεριφορά του δεν είναι σωστή.
Όταν κατηγορούμε τα παιδιά για τα συναισθήματά μας
Τέλος δεν είναι δυστυχώς λίγοι οι γονείς που τολμούν να κατηγορήσουν τα παιδιά για τα συναισθήματά τους. Για παράδειγμα “εγώ σκοτώνομαι στη δουλειά, προσπαθώ για σένα και συ τί κάνεις;”.
Το παιδί δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τις θυσίες μας, αλλά ακόμη κι αν είναι, δεν είναι αναγκασμένο να ακολουθήσει τη ζωή που θέλουμε εμείς, επειδή προσπαθούμε να το μεγαλώσουμε. Είναι υποχρέωσή μας και όχι κάτι, το οποίο το παιδί θα πρέπει να νιώθει ευγνώμων.
Πηγή: in.gr
Εαν θέλετε να γράψετε και εσείς κάποιο άρθρο μπορείτε να μας το στείλετε στο uhfnewsnow@gmail.com
👉 UHF News © 2017 UHF News Blog All Rights Reserved.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου