Της Γεωργίας Ανδριώτου.
Ο έρωτας είναι ζωγραφισμένος μέσα στο βλέμμα σου.
Το πρόσωπό σου λάμπει στο ξεκίνημα της μέρας στη σκέψη και μόνο του ανθρώπου που μονοπωλεί κάθε χτυποκάρδι σου.
Ένας ήλιος κρυφοπαίζει στα βλέφαρά σου και βλέπεις τον κόσμο γύρω σου πιο όμορφο, ενώ η ενέργειά σου χτυπάει στο κόκκινο.
Ο χρόνος σου κυλάει βασανιστικά αργά από την προσμονή και τη λαχτάρα για τη στιγμή που θα κρατήσεις τον έρωτά σου στην αγκαλιά. Για τη στιγμή που το βλέμμα σου θα ταξιδέψει μέσα στη δική του ματιά, πάνω στο δικό του χαμόγελο. Γίνεται χάντρες του κεχριμπαριού και τον μετράς μια-μια διψασμένα κι ανυπόμονα.
Ο έρωτας είναι αυτός που ομορφαίνει τους ανθρώπους.
Ακόμα και τα πιο γοητευτικά πρόσωπα ή τα πιο καλοσχηματισμένα κορμιά δείχνουν λειψά μπροστά στην ομορφιά του ερωτευμένου. Τους λείπει το λαμπερό το βλέμμα, το φωτεινό χαμόγελό και το κορμί που το ανθίζει ο πόθος.
Ούτε και η αγάπη όμως μπορεί να κρυφτεί, όσα χρόνια κοινής ζωής κι αν έχουν περάσει.
Φαίνεται στο νοιάξιμο της ματιάς που πέφτει τρυφερό πάνω σου. Στο τυχαίο άγγιγμα του χεριού που σε γεμίζει με την ασφάλεια της παρουσίας. Στην αγκαλιά που σε χωράει και στον ώμο που σου προσφέρεται για να ξεκουράσεις τους καημούς σου.
Εκείνοι που ζουν μέσα στη σιγουριά της αγάπης είναι ήρεμοι και η αύρα τους μοσχοβολά από καλοσύνη. Γιατί η αγάπη γεμίζει το απόθεμά τους και θέλουν να τη μοιράσουν και να τη μοιραστούν με τους άλλους.
Ο άνθρωπος μπορεί να πετύχει πολλά μόνος του, αλλά τελικά η ζωή του βρίσκει το νόημά της μόνο μέσα από την παρουσία ενός άλλου ανθρώπου δίπλα του. Όχι με την οποιαδήποτε παρουσία, ούτε με μια συμβατική παρουσία.
Ο άνθρωπος ομορφαίνει μέσα από τον έρωτα και ημερεύει μέσα από την ομορφιά της αγάπης που έχει βρει το καταφύγιό της μέσα στην καρδιά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου