Ο γνωστός Γερμανός συγγραφέας Ernst Jünger προέβλεψε την καθολική χρήση μάσκας ως μέσο που ενισχύει τη συμμόρφωση και την ομοιομορφία σε μια δυστοπική μελλοντική κοινωνία σε ένα μυθιστόρημα με τίτλο “The Worker” («Ο Εργάτης» / γερμανικά: “Der Arbeiter”) που δημοσιεύθηκε πριν από σχεδόν 90 χρόνια.
Όπως αναφέρει λεπτομερώς ο Thomas Crew στο άρθρο του The Dystopian Age of the Mask, (Η Δυστοπική Εποχή της Μάσκας) η «εξάλειψη κάθε ιδιωτικότητας» είναι ένα θέμα που το συναντάμε σε όλη την δυστοπική λογοτεχνία.
Αυτό εκφράζεται από τον Τζορτζ Όργουελ στο «1984» όταν περιγράφει τις μάζες ως, «ένα έθνος πολεμιστών και φανατικών, που βαδίζουν προς τα εμπρός σε τέλεια ενότητα, όλοι σκέφτονται τις ίδια πράγματα και φωνάζουν τα ίδια συνθήματα… τριακόσια εκατομμύρια άνθρωποι όλοι με το ίδιο πρόσωπο».
Ο Crew εξηγεί, ότι αυτό το θέμα κυριαρχεί στο “The Worker” του Jünger, όπου, «Η ομοιομορφία της νέας εποχής συμβολίζεται… από τον ξαφνικό πολλαπλασιασμό της μάσκας στη σύγχρονη κοινωνία».
«Δεν είναι τυχαίο», γράφει, «ότι η μάσκα αρχίζει και πάλι να παίζει καθοριστικό ρόλο στη δημόσια ζωή. Εμφανίζεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους… είτε ως μάσκα αερίων, με την οποία προσπαθούν να εξοπλίσουν ολόκληρους πληθυσμούς. Να είναι σαν μάσκα προσώπου για σπορ και υψηλές ταχύτητες, σε κάθε οδηγό αγώνων, είτε ως μάσκα ασφαλείας για χώρους εργασίας που εκτίθενται σε ακτινοβολία, εκρήξεις ή ναρκωτικές ουσίες. Μπορούμε να υποθέσουμε», συνεχίζει, με μια τρομακτική διαίσθηση, «ότι η μάσκα θα έρθει να αναλάβει λειτουργίες που σήμερα δεν μπορούμε να φανταστούμε».
Ο Crew εξηγεί πώς το κοινό έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου στο να πιστεύει ότι η το μόνο που πρέπει να το ενδιαφέρει είναι «η συνέχιση της ζωής», ανεξάρτητα από το πόσο ασφυκτική, αποξενωμένη από τους άλλους και ασήμαντη μπορεί να είναι αυτή η «ζωή».
«Δεδομένης της ξαφνικής πανταχού παρουσίας της μάσκας προσώπου το 2020, σε ολόκληρο τον κόσμο και σε έναν αυξανόμενο αριθμό κοινωνικών πλαισίων, είναι αδύνατο να αποφύγουμε το συμπέρασμα ότι αυτό ακριβώς είναι το είδος της ανάπτυξης που είχε στο μυαλό του ο Jünger. Η συμμόρφωσή μας στο να αποκρύπτουμε το πρόσωπο αντανακλά τις απάνθρωπες τάσεις που, για τον Jünger, διέπουν τη σύγχρονη περίοδο. Αντιπροσωπεύει άλλο ένα στάδιο στην υποβάθμιση του ατόμου που έγινε σαφής στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Είτε ως ένα κομμάτι κρέας πεταμένο στο πεδίο της μάχης είτε ως γρανάζι στη μηχανή της οικονομίας του πολέμου, η σύγχρονη εποχή έχει τη συνήθεια να υποβιβάζει τον άνθρωπο σε ένα λειτουργικό αντικείμενο. Όλα τα “non-essential” («μη ουσιώδη») - όλα, δηλαδή, που μας κάνουν ανθρώπους - απορρίπτονται εντελώς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου