Το Ισραήλ σε αντίποινα για την εισβολή της Χαμάς, επέβαλε «πλήρη αποκλεισμό» της Λωρίδας της Γάζας, κόβοντας το ηλεκτρικό, την υδροδότηση και τη μεταφορά τροφίμων, καυσίμων και φαρμάκων, ακολουθώντας τακτική «μαζικής τιμωρίας» για τους Παλαιστίνιους της περιοχής, που είναι πάνω από 2,1 εκατομμύρια άνθρωποι και προκαλώντας επικρίσεις ότι παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και διαπράττει έγκλημα πολέμου.
Τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή είναι επακόλουθα μια μακράς ιστορίας, για την οποία αναλυτές, ακαδημαϊκοί και στρατιωτικοί ειδικοί λένε πως είναι περίπλοκη και οδηγεί σε αδιέξοδο.
Ο μίτος της ιστορίας – η Διακήρυξη Μπάλφουρ
Στις 2 Νοεμβρίου του 1917, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, Άρθουρ Μπάλφουρ, έγραψε μια επιστολή προς τον Λάιονελ Γουόλτερ Ρότσιλντ, εξέχουσα προσωπικότητα της βρετανο-εβραϊκής κοινότητας. Η επιστολή ήταν μόλις 67 λέξεις, αλλά το περιεχόμενο είχε σεισμικές συνέπειες στην Παλαιστίνη. Ο Άρθουρ Μπάλφουρ δεσμευόταν ότι η βρετανική κυβέρνηση αποδεχόταν «τη δημιουργία στην Παλαιστίνη μιας εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό» και θα διευκόλυνε «την επίτευξη αυτού του στόχου».
Η επιστολή αυτή είναι γνωστή ως «Διακήρυξη Μπάλφουρ».
Ουσιαστικά, η Βρετανία ως αποικιοκρατική δύναμη στη Μέση Ανατολή σε μία προσπάθεια να εμφανιστεί ως παράγοντας ισορροπίας μεταξύ Αράβων και Εβραίων, εναρμονίστηκε με τις σιωνιστικές θέσεις και προκάλεσε την οργή των Αράβων.
Το 1920 η Βρετανία ανέλαβε την πολιτική διοίκηση της Παλαιστίνης υπό καθεστώς εντολής της Κοινωνίας των Εθνών, ακολουθώντας ευνοϊκή πολιτική έναντι των Εβραίων. Η βρετανική εντολή διήρκεσε μέχρι το 1948, διάστημα στο οποίοι οι Βρετανοί διευκόλυναν τη μαζική μετανάστευση Εβραίων στην περιοχή της Παλαιστίνης, γεγονός που άλλαξε τη δημογραφική σύνθεση, ενώ παράλληλα έγιναν κατασχέσεις παλαιστινιακών εδαφών που παραδόθηκαν στους εποίκους.
Ουσιαστικά, η Βρετανία ως αποικιοκρατική δύναμη στη Μέση Ανατολή σε μία προσπάθεια να εμφανιστεί ως παράγοντας ισορροπίας μεταξύ Αράβων και Εβραίων, εναρμονίστηκε με τις σιωνιστικές θέσεις και προκάλεσε την οργή των Αράβων.
Το 1920 η Βρετανία ανέλαβε την πολιτική διοίκηση της Παλαιστίνης υπό καθεστώς εντολής της Κοινωνίας των Εθνών, ακολουθώντας ευνοϊκή πολιτική έναντι των Εβραίων. Η βρετανική εντολή διήρκεσε μέχρι το 1948, διάστημα στο οποίοι οι Βρετανοί διευκόλυναν τη μαζική μετανάστευση Εβραίων στην περιοχή της Παλαιστίνης, γεγονός που άλλαξε τη δημογραφική σύνθεση, ενώ παράλληλα έγιναν κατασχέσεις παλαιστινιακών εδαφών που παραδόθηκαν στους εποίκους.
Η ταραγμένη δεκαετία του 1930- η εβραϊκή τρομοκρατία
Η βρετανική πολιτική προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και οδήγησε στην αραβική εξέγερση από το 1936 ως το 1939. Τον Απρίλιο του 1936 η νεοσυσταθείσα Αραβική Εθνική Επιτροπή κάλεσε τους Παλαιστίνιους σε γενική απεργία και μποϊκοτάζ των εβραϊκών προϊόντων, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αποικιοκρατία και τον εβραϊκό εποικισμό.
Η απεργία διήρκεσε έξι μήνες και διαλύθηκε από τους Βρετανούς με μαζικές συλλήψεις και κατεδαφίσεις σπιτιών Παλαιστινίων, πρακτική που ακολουθεί το Ισραήλ μέχρι σήμερα.
Η δεύτερη παλαιστινιακή εξέγερση άρχισε στο τέλος του 1937, με επιθέσεις κατά των βρετανικών αποικιοκρατικών δυνάμεων. Στο δεύτερο εξάμηνο του 1939 η Βρετανία είχε συγκεντρώσει 30.000 στρατιώτες στην Παλαιστίνη και άρχισαν ανηλεείς βομβαρδισμοί χωριών, συλλήψεις, δολοφονίες, ενώ οι Βρετανοί συνεργάζονταν στενά με τους Εβραίους εποίκους, που συγκρότησαν –με την ανοχή της Βρετανίας – ένοπλες ομάδες που σκορπούσαν τον τρόμο στα παλαιστινιακά χωριά.
Οι Εβραίοι έποικοι έφτιαξαν ένα δίκτυο εισαγωγής και παραγωγής όπλων και πυρομαχικών και συγκρότησαν την Χάγκανα, την εβραϊκή παραστρατιωτική οργάνωση που εξελίχθηκε στον σημερινό ισραηλινό στρατό.
Στα τρία χρόνια της εξέγερσης σκοτώθηκαν 5.000 Παλαιστίνιοι, 15.000-20.000 τραυματίστηκαν και 5.600 οδηγήθηκαν σε φυλακές με συνοπτικές διαδικασίες.
Το 1919 οι Εβραίοι στην Παλαιστίνη ήταν μόλις 65.000. Το 1929 ήταν 160.000 και μέχρι τις παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου είχαν φτάσει το μισό εκατομμύριο.
Πηγή: Al Jazeera
Το αποτυχημένο σχέδιο του ΟΗΕ
Το 1946 οι Εβραίοι στην Παλαιστίνη ξεπερνούσαν τους 650.000 και τους ανήκε το 6% των παλαιστινιακών εδαφών.
Ο ΟΗΕ υιοθέτησε την Απόφαση 181, με την οποία ζητούσε τη διχοτόμηση της Παλαιστίνης για τη δημιουργία ενός αραβικού και ενός εβραϊκού κράτους.
Οι Παλαιστίνιοι απέρριψαν την πρόταση αυτή, αφού προέβλεπε ότι το 56% των εδαφών τους θα δίνονταν για τη δημιουργία του εβραϊκού κράτους και μάλιστα τα περισσότερα από αυτά τα εδάφη ήταν τα πιο γόνιμα.
Πηγή: Al Jazeera
Η εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης- η Νάκμπα
Ήδη πριν από την λήξη της βρετανικής κυριαρχίας, το 1948, οι εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις είχαν δημιουργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας στα παλαιστινιακά εδάφη καταστρέφοντας συστηματικά χωριά για να διευρύνουν τα όρια των εδαφών που είχαν στον έλεγχό τους οι έποικοι.
Τον Απρίλιο του 1948 δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από Εβραίους περισσότεροι από 100 Παλαιστίνιοι- άνδρες και γυναικόπαιδα, στο χωριό Ντέιρ Γιασίν, στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ. Ήταν η αρχή για μια επιχείρηση μαζικής εξόντωσης και εκδίωξης Παλαιστίνιων από περισσότερα από 500 χωριά και κωμοπόλεις, που κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν. Οι Παλαιστίνιοι αποκαλούν αυτή την επιχείρηση εθνοκάθαρσης Νάκμπα- που στα αραβικά σημαίνει «καταστροφή».
Συνολικά δολοφονήθηκαν 15.000 Παλαιστίνιοι, πολλοί σε οργανωμένες μαζικές σφαγές άμαχου πληθυσμού. Το σιωνιστικό κίνημα κατέλαβε το 78% της ιστορικής Παλαιστίνης. Το υπόλοιπο 22% των εδαφών χωρίστηκαν σε αυτό που σήμερα είναι η κατεχόμενη Δυτική Όχθη και η πολιορκούμενη Λωρίδα της Γάζας. Περίπου 750.000 Παλαιστίνιοι έφυγαν πρόσφυγες. Οι απόγονοι αυτών των ανθρώπων, που υπολογίζονται σε έξι εκατομμύρια σήμερα, ζουν σε 58 προσφυγικούς καταυλισμούς στην Παλαιστίνη, στο Λίβανο, την Συρία, την Ιορδανία και την Αίγυπτο.
Στις 15 Μαϊου του 1948 έγινε η διακήρυξη δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ.
Την επόμενη μέρα άρχισε ο πρώτος αραβο-ισραηλινός πόλεμος, που τερματίστηκε το 1949, μετά την συμφωνία εκεχειρίας μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου-Λιβάνου-Ιορδανίας-Συρίας.
Πηγή: Al Jazeera
Τα χρόνια μετά τη Νάκμπα
Τουλάχιστον 150.000 Παλαιστίνιοι παρέμειναν στο νεοϊδρυθέν κράτος του Ισραήλ, σε οικισμούς υπό καθεστώς αυστηρής στρατιωτικής κατοχής.
Η Αίγυπτος κατέλαβε την Λωρίδα της Γάζας και το 1950 η Ιορδανία έθεσε υπό τον δικό της διοικητικό έλεγχο τη Δυτική Όχθη.
Το 1964 ιδρύθηκε η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) και ένα χρόνο αργότερα συγκροτήθηκε το πολιτικό κόμμα Φάταχ . Η PLO αναγνωρίστηκε αργότερα από τον ΟΗΕ ως νόμιμος εκπρόσωπος του παλαιστινιακού λαού και από το 1969 ηγέτης της οργάνωσης αναδείχτηκε ο Γιάσερ Αραφάτ.
Η Νάκσα- ο Πόλεμος των Έξι Ημερών
Στις 5 Ιουνίου 1967, το Ισραήλ κατέλαβε την υπόλοιπη ιστορική Παλαιστίνη, περιλαμβανομένων της Λωρίδας της Γάζας, της Δυτικής Όχθης, της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, των Υψωμάτων του Γκολάν από την Συρία και της Χερσονήσου του Σινά από την Αίγυπτο.
Ήταν η συνέπεια του τρίτου και οδυνηρότερου για τους Άραβες πολέμου με το Ισραήλ, που έμεινε στην ιστορία ως ο Πόλεμος των Έξι Ημερών και για πολλούς Παλαιστίνιους είναι η Νάκσα, «η υποχώρηση» στα αραβικά, αφού υποχρεώθηκαν σε ένα δεύτερο κύμα προσφυγιάς.
Στον απόηχο αυτής της οδυνηρής ήττας, τον Δεκέμβριο του 1967, συγκροτήθηκε το μαρξιστικό-λενινιστικό Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, το οποίο στη δεκαετία του 1970 έκανε μια σειρά από επιθέσεις και αεροπειρατείες στην προσπάθεια να στρέψει το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας στο Παλαιστινιακό ζήτημα..
Το 1973 το Ισραήλ βρήκε σχεδόν αλώβητο από τον τέταρτο αραβο-ισραηλινό πόλεμο και αυτό οδήγησε στην υιοθέτηση πιο σκληρών θέσεων από το εβραϊκό κράτος, που απέρριπτε πλέον κάθε μεσολαβητική προσπάθεια για τη διευθέτηση του Παλαιστινιακού.
Το Ισραήλ άρχισε να εφαρμόζει ένα πρόγραμμα εποικισμού της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας, εκδιώκοντας τους Παλαιστίνιους από εδάφη που παραχωρούσε στους εποίκους, μαζί με πολλά πολιτικά προνόμια.
Το 1978, οι Παλαιστίνιοι αντέδρασαν στην προσέγγιση Ισραήλ-Αιγύπτου με την Συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ, καθώς αισθάνονταν προδομένοι από τους Αιγύπτιους .
Πηγή: Al Jazeera
Η πρώτη Ιντιφάντα 1987-1993
Η πρώτη παλαιστινιακή Ιντιφάντα ξέσπασε στην Λωρίδα της Γάζας, τον Δεκέμβριο του 1987, με αφορμή τον θάνατο τεσσάρων Παλαιστινίων σε σύγκρουση ισραηλινού φορτηγού με δύο αυτοκίνητα που μετέφεραν παλαιστίνιους εργάτες.
Ξέσπασαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στη Δυτική Όχθη, με νεαρούς Παλαιστίνιους να αντιμετωπίζουν με πέτρες τους πάνοπλους ισραηλινούς στρατιώτες και τα άρματα μάχης που αναπτύχθηκαν.
Στο κλίμα αυτό δημιουργήθηκε το κίνημα Χαμάς, από τους κόλπους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που τάχθηκε υπέρ της ένοπλης αντίστασης στην ισραηλινή κατοχή.
Ο ισραηλινός στρατός απάντησε με βάση το δόγμα «Σπάστε τα Κόκκαλά τους», που υιοθέτησε ο τότε υπουργός Άμυνας, Γιτζάκ Ράμπιν. Το αποτέλεσμα ήταν οι εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες όσων Παλαιστίνιων συλλαμβάνονταν, το κλείσιμο των πανεπιστημίων, η καταστροφή δεκάδων παλαιστινιακών σπιτιών και η εξορία για εκατοντάδες ακτιβιστές και διανοούμενους.
Το 1988 ο Αραβικός Σύνδεσμος αναγνώρισε την PLO ως μοναδικό εκπρόσωπο του παλαιστινιακού λαού.
Η Ιντιφάντα χαρακτηρίστηκε από λαϊκές κινητοποιήσεις, μαζικές διαδηλώσεις, εκδηλώσεις κοινωνικής ανυπακοής, καλά οργανωμένες απεργίες. Σύμφωνα με την ισραηλινή οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα B’Tselem, στα χρόνια της Ιντιφάντα σκοτώθηκαν 1070 Παλαιστίνιοι από πυρά Ισραηλινών, μεταξύ των οποίων 237 παιδιά. Συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε φυλακές 175.000 Παλαιστίνιοι.
Τα χρόνια του Όσλο και η Παλαιστινιακή Αρχή
Η Ιντιφάντα έληξε με την υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο, το 1993 και τον σχηματισμό της Παλαιστινιακής Αρχής, που ήταν μια μεταβατική κυβέρνηση με περιορισμένες εξουσίες σε θύλακες της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας.
Η PLO αναγνώρισε το Ισραήλ στη βάση του σχεδίου για τη δημιουργία των δύο κρατών και υπέγραψε συμφωνίες που έδιναν το 60% των παλαιστινιακών εδαφών στη Δυτική Όχθη στους Ισραηλινούς, που ήλεγχαν πλέον τις πιο εύφορες αγροτικές περιοχές και τις πηγές του νερού.
Η Παλαιστινιακή Αρχή υποτίθεται ότι θα οργάνωνε εκλογές για να αναδειχτεί η πρώτη εκλεγμένη παλαιστινιακή κυβέρνηση που θα διοικούσε ένα ανεξάρτητο κράτος στη Δυτική Όχθη και την Λωρίδα της Γάζας, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, κάτι που ποτέ δεν έγινε.
Το 1995 το Ισραήλ περικύκλωσε με φράχτη την Λωρίδα της Γάζας, θέτοντας υπό τον έλεγχό του τις επαφές μεταξύ των δύο παλαιστινιακών θυλάκων.
Πηγή: Al Jazeera
Η δεύτερη Ιντιφάντα -2000
Η δεύτερη Ιντιφάντα άρχισε στις 28 Σεπτεμβρίου του 2000, όταν ο αρχηγός της αντιπολίτευσης στο Ισραήλ, Αριέλ Σαρόν, έκανε μια προκλητική επίσκεψη στο συγκρότημα του ιερού τεμένους του Άλ Άκσα, με χιλιάδες στρατιώτες να καταλαμβάνουν κάθε δρόμο στην παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ.
Ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ Παλαιστίνιων διαδηλωτών και οι ισραηλινοί άνοιξαν πυρ σκοτώνοντας πέντε Παλαιστίνιους και τραυματίζοντας 200 σε δύο μέρες.
Αυτά τα επεισόδια ήταν η αφορμή για ένοπλη εξέγερση των Παλαιστίνιων και το Ισραήλ απάντησε ανακαταλαμβάνοντας εδάφη που ήταν υπό τη διοίκηση της Παλαιστινιακής Αρχής και καταστρέφοντας κάθε υποδομή στα παλαιστινιακά χωριά. Στην ουσία το Ισραήλ διέλυσε κάθε οικονομική δραστηριότητα των Παλαιστίνιων και άρχισε να χτίζει άλλο ένα τοίχος ανάμεσα στα παλαιστινιακά εδάφη.
Το Ισραήλ καταλαμβάνοντας παλαιστινιακά εδάφη έχτισε μια σειρά από οικισμούς εποίκων, δημιουργώντας κοινότητες που σήμερα αριθμούν εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους, σε ένα δίκτυο αποικιών που στραγγαλίζουν τις παλαιστινιακές κοινότητες. Οι οικισμοί είναι παράνομοι με βάση το διεθνές δίκαιο, αλλά το Ισραήλ αδιαφορεί γι αυτό.
Στην πραγματικότητα με το πρόγραμμα εποικισμού οι παλαιστινιακές κοινότητες είναι σήμερα απομονωμένοι θύλακες, όπως τα «μπαντουστάν», που είχε φτιάξει το καθεστώς του άπαρτχάιντ στη Νότια Αφρική για να ελέγχει τους μαύρους κατοίκους.
Την εποχή των Συμφωνιών του Όσλο στη Δυτική Όχθη ζούσαν 110.000 Εβραίοι έποικοι. Σήμερα είναι περισσότεροι από 700.000 και έχουν καταλάβει 390 τετραγωνικά μίλια εδαφών που ανήκουν σε Παλαιστίνιους.
Πηγή: Al Jazeera
Ο παλαιστινιακός διχασμός και ο αποκλεισμός της Γάζας
Το 2004 πέθανε ο ιστορικός ηγέτης της PLO, Γιάσερ Αραφάτ και ένα χρόνο αργότερα τερματίστηκε η δεύτερη Ιντιφάντα, με τους Ισραηλινούς να διαλύουν οικισμούς εποίκων στην κατεχόμενη Λωρίδα της Γάζας.
Ύστερα από ένα χρόνο έγιναν οι πρώτες γενικές εκλογές στα παλαιστινιακά εδάφη, από τις οποίες αναδείχτηκε νικήτρια η Χαμάς. Η πολιτική σύγκρουση μεταξύ της Χαμάς και της Φάταχ οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των Παλαιστινίων, που διήρκεσε μήνες και κόστισε τη ζωή εκατοντάδων Παλαιστίνιων.
Η Χαμάς εκδίωξε την Φάταχ από τη Λωρίδα της Γάζας και η Φάταχ, περιορίστηκε στον έλεγχο τμημάτων της Δυτικής Όχθης.
Τον Ιούνιο του 2007 το Ισραήλ επέβαλε χερσαίο, αεροπορικό και ναυτικό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, κατηγορώντας την Χαμάς για «τρομοκρατία».
Πηγή: Al Jazeera
Οι πόλεμοι στην Λωρίδα της Γάζας
Το Ισραήλ εξαπέλυσε πολεμικές επιχειρήσεις στην Γάζα το 2008, το 2012, το 2014 και το 2021, με συνέπεια να σκοτωθούν χιλιάδες Παλαιστίνιοι, μεταξύ αυτών πολλά παιδιά και να καταστραφούν δεκάδες χιλιάδες σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία και υποδομές.
Η ανοικοδόμηση είναι μια επιχείρηση που απαγορεύεται από το Ισραήλ, αφού ελέγχει τα μεθοριακά περάσματα στη Λωρίδα της Γάζας.
Το 2014 σε μία από τις πιο αιματηρές ισραηλινές επιθέσεις στην Γάζα σκοτώθηκαν σε διάστημα 50 ημερών περισσότεροι από 2.100 Παλαιστίνιοι. Από αυτούς οι 1.462 ήταν άμαχοι και 500 παιδιά. Τραυματίστηκαν επίσης 11.000 Παλαιστίνιοι, καταστράφηκαν 20.000 σπίτια και 500.000 Παλαιστίνιοι πήραν γι’ άλλη μια φορά το δρόμο της προσφυγιάς
Πηγή γραφημάτων: AL JAZEERA
ΠΗΓΗ: topontiki.gr
Σ’ αρέσουν τα άρθρα μας; Στήριξέ τα!!!!! Κοινοποιησέ τα !!!!!Εαν θέλετε να γράψετε και εσείς κάποιο άρθρο μπορείτε να μας το στείλετε στο uhfnewsnow@gmail.com
👉 UHF News © 2017 UHF News Blog All Rights Reserved.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου